μονολήκυθος

μονολήμματος

μονόλιθος
μονο·λήμματος, ος, ον [ᾰ] qui n’a qu’une prémisse (syllogisme) Chrysipp. (Sext. 383, 22 et 29 Bkk.).
Étym. μ. λῆμμα.