μονομάχης

μονομαχία

μονομαχικός
μονομαχία, ας (ἡ) [μᾰ] combat singulier, Pol. 31, 4, 1 ; 32, 14, 5 ; Luc. H. conscr. 12 ||
E Ion. μουνομαχίη, Hdt. 5, 1 ; 6, 92.
Étym. μονομάχος.