μονοσυλλαϐέω-ῶ

μονοσυλλαϐία

μονοσύλλαϐος
μονοσυλλαϐία, ας (ἡ) [λᾰ] le fait d’avoir une seule syllabe, Dysc. Adv. 566, 16 ; Thgnst. p. 134, l. 12.