μονόστροφος

μονοσυλλαϐέω-ῶ

μονοσυλλαϐία
μονοσυλλαϐέω-ῶ [ᾰ] n’avoir qu’une syllabe, Dysc. Pron. 294b, etc.
Étym. μονοσύλλαϐος.