Μορφώ

μόρφωμα

μόρφωσις
μόρφωμα, ατος (τὸ) forme, figure, extérieur, Eschl. Ag. 873 ; Epic. (Sext. P. 2, 25 ; M. 7, 267) ; au pl. Eschl. Ag. 1218, Eum. 412 ; Eur. Hel. 19 ; Aqu. Gen. 31, 19.
Étym. μορφόω.