μυχά

μυχαίτερος

μύχατος
μυχαίτερος, α, ον, Hdn gr. Epim. p. 166 Boissonade ; et μυχαίτατος, η, ον [ῠ] Arstt. Mund. 3, 10 ; Clém. 840.
Étym. cp. et sup. formés de μύχος, v. μυχοίτατος.