μυλήφατος

μυλιαῖος

μυλίας
μυλιαῖος, α, ον [ῠ]
1 μ. λίθος, Dionys. (Eus. H.E. p. 237b) pierre meulière, meule ||
2 μ. ὀδόντες, Orib. p. 168 Mai, dents molaires.
Étym. μύλη.