μυριέλικτος

μυριετής

μυρίζω
μυρι·ετής, ής, ές [] d’un nombre infini d’années, Eschl. Pr. 94 ; Plat. Epin. 987e ; Arstt. G.A. 2, 6, etc.
Étym. μυρίοι, ἔτος.