μυθοπλάστης

μυθοπλόκος

μυθοποιέω-ῶ
μυθο·πλόκος, ος, ον [ῡ] propr. « qui tresse des paroles », persuasif, Sapph. fr. 125 Bgk.
Étym. μῦθος, πλέκω.