μητιάω-ῶ

μητίετα

μητιόεις
μητίετα [] adj. m. touj. avec le nom. Ζεύς ou le voc. Ζεῦ, prudent, sage, Il. 1, 175 ; Od. 14, 243, etc. ; Hés. O. 51, Th. 457.
Étym. μῆτις.