μητίετα

μητιόεις

μητίομαι
μητιόεις, όεσσα, όεν :
1 sage, prudent, ép. de Zeus, Hh. Ap. 344 ; Hés. O. 51, 767 ||
2 prudemment ou habilement imaginé (remède) Od. 4, 227.
Étym. μῆτις.