ναίω

νάκη

νακοδαίμων
νάκη, ης (ἡ) [ᾰ] c. νάκος, Od. 14, 530 ; Lyc. 1310 ; Paus. 4, 11, 3.
νάκη, ῶν (τὰ) pl. de νάκος.