ναυπηγής

ναυπηγήσιμος

ναυπηγία
ναυπηγήσιμος, ος ou η, ον [ῐ] propre à la construction des navires, Hdt. 5, 23 ; Thc. 4, 108 ; Xén. Hell. 5, 2, 16 ; Plat. Leg. 706b, etc. ||
E Fém. -ίμη, Plat. Leg. 705c.
Étym. ναυπηγέω.