νεοπλουτοπόνηρος

νεόπλουτος

νεοπλυνής
νεό·πλουτος, ος, ον : récemment enrichi, Arstt. Rhet. 2, 16 ; Plut. M. 634c ; Luc. H. conscr. 20 ; fig. Ar. Vesp. 1309 ; d’où parvenu, orgueilleux comme un parvenu, Plut. M. 708c.
Étym. ν. πλοῦτος.