νήγρετος

νήγρετος, ος, ον, qu’on ne peut réveiller, Od. 13, 80 ; Hh. Ven. 178 ; neutre adv. νήγρετον εὕδειν, Od. 13, 74, ou ὑπνοῦν, Anth. 7, 305, dormir d’un profond sommeil.