νήϊος
νῆϊςνήϊος, α, ον :
1 naval, Eschl. Pers. 279, 336, etc. ;
Soph. Aj.
355 ; Eur.
Rhes. 458,
etc. ||
2 propre à la construction
d’un navire, Il. 3,
62, etc. ; Od. 9, 384, etc. ; Hés. O. 806 ||
E Fém. -ος, Eschl. Pers. 279, 336. Dor.
νάϊος [ᾱ] Eschl.
Soph. Eur.
ll. cc. Dans les
inscr. att. plur. τὰ νεῖα,
CIA. 2, 809
e, 28 (325 av.
J.-C.) ou νέα, CIA. 2, 808 d, 69 (325 av. J.-C.) ; v.
Meisterh. p. 29 et p. 34, 4.
Étym.
ναῦς.