Νήριτος

νηριτοτρόφος

νηρός
νηριτο·τρόφος, ος, ον [ῑ] qui produit (propr. qui nourrit) des coquillages, Eschl. fr. 438 (Ath. 86b).
Étym. νηρίτης, τρέφω.