νήριτος

Νήριτος

νηριτοτρόφος
Νήριτος, ου (ὁ) [ῐ] Nèritos, anc. roi d’Ithaque, Od. 17, 207.
Νήριτος, ος, ον [ῐ] de Nèriton, Lyc. 769, 794.
Étym. Νήριτον.