ὀδμάω-ῶ

ὀδμή

ὀδμήεις
ὀδμή, ῆς (ἡ) odeur, Il. 14, 415 ; Od. 4, 406 ; Hdt. 1, 47, etc. ; Plut. M. 144c, etc. ||
E Dor. ὀδμά, Pd. fr. 95, 6.
Étym. ὄζω.