ὁδόμετρον

ὀδοντάγρα

ὀδονταγωγόν
ὀδοντ·άγρα, ας (ἡ) davier (propr. arrache-dents) instr. de dentiste, Arstt. Mech. 21 ; Plut. M. 468c ||
E Ion. ὀδοντάγρη, Hpc. p. 21, 19.
Étym. ὀδούς, ἄγρα.