οἰκειοπραγέω-ῶ

οἰκειοπραγία

οἰκεῖος
οἰκειοπραγία, ας (ἡ) [ᾱγ] vie d’un homme qui ne s’occupe que de ses propres affaires, Plat. Rsp. 434c.
Étym. cf. le préc.