οἰκτίζω

οἰκτιρμός

οἰκτίρμων
οἰκτιρμός, οῦ (ὁ) compassion, pitié, Pd. P. 1, 85 ; au plur. NT. 2 Cor. 1, 3 ; Rom. 1, 12 ; Col. 3, 12 ; Hebr. 10, 28.
Étym. οἰκτίρω.