οἰνοπωλέω-ῶ

οἰνοπώλης

οἰνοπῶλις
οἰνο·πώλης, ου (ὁ) marchand de vin, Diph. (Com. fr. 4, 376) ; Arstt. Mir. 32.
Étym. οἶν. πωλέω.