οἰστρηλατέω-ῶ

οἰστρήλατος

οἴστρημα
οἰστρ·ήλατος, ος, ον [ᾰ] tourmenté par la piqûre d’un taon, d’où fig. furieux, affolé, Eschl. Pr. 580.
Étym. οἶστρος, ἐλαύνω.