ὀλιγότεκνος

ὀλιγότης

ὀλιγοτοκία
ὀλιγότης, ητος (ἡ)
I rareté, c. à d.
1 petit nombre, Plat. Tim. 75a, etc., Arstt. P.A. 3, 5, etc. ||
2 petite durée, Plat. Theæt. 158d ||
II p. ext. petitesse, Plat. Rsp. 591, etc.
Étym. ὀλίγος.