ὀλίσθημα

ὀλισθηρός

ὀλισθηρῶς
ὀλισθηρός, ά, όν :
1 act. glissant, propre à faire glisser, Pd. P. 2, 96 ; Xén. An. 4, 3, 6, etc. ; Plat. Soph. 231a ; Plut. Pyrrh. 29 ||
2 pass. qui glisse facilement, mobile, fugace, Anth. 7, 398 ; Luc. Tim. 29 ||
Sup. -ότατος, Plat. l. c.
Étym. ὀλισθάνω.