Ὀλόφυξος

ὀλοφυρμός

ὀλοφύρομαι
ὀλοφυρμός, οῦ (ὁ) lamentation, Ar. Vesp. 390 ; Thc. 7, 71 ; Plat. Ax. 368b ; particul. lamentation funèbre, Ath. 619b.
Étym. ὀλοφύρομαι.