ὀμματολαμπής

ὀμματοποιός

ὀμματοστερής
ὀμματο·ποιός, ός, όν [ᾰ] qui fait voir (propr. qui fait des yeux) Jambl. V. Pyth. p. 70.
Étym. ὄμμα, ποιέω.