ὀνίνημι

ὀνίς

ὀνίσκος
ὀνίς, ίδος (ἡ) fiente d’âne, crotte d’âne, Hpc. 667, 48 ; au pl. Ar. Pax 4 ; Arstt. H.A. 5, 19.
Étym. ὄνος.