ὀγκύλλομαι

ὀγκώδης

ὄγκωμα
ὀγκώδης, ης, ες, propr. enflé, d’où :
I gros, fort, Xén. Eq. 1, 12 ; Plut. Lyc. 17 ||
II fig.
1 gonflé d’importance, Plat. Men. 90a ; en parl. du style, enflé, DH. Din. c. 7, p. 643 ||
2 fier, hardi, Ath. 20d, 624d ||
Cp. -έστερος, Xén. Eq. 1, 12, etc. (ὄγκος 1, -ωδης).
ὀγκώδης, ης, ες, qui brait avec force, El. N.A. 12, 34, au cp. -έστερος.
Étym. ὀγκάομαι, -ωδης.