ὀνοματογραφία

ὀνοματοθέτης

ὀνοματοθετικός
ὀνοματο·θέτης, ου (ὁ) [ᾰ] qui impose un nom, qui nomme, Plat. Charm. 175d.
Étym. ὄνομα, τίθημι.