ὀφθάλμιος

ὀφθαλμῖτις

ὀφθαλμοϐόρος
ὀφθαλμῖτις, ίτιδος () [ῑῐδ] litt. celle qui a des yeux, ép. d’Athèna, comme divinité lunaire, Paus. 3, 18, 1.
Étym. ὀφθαλμός.