ὀπιπευτήρ

ὀπιπεύω

ὀπιπτεύω
ὀπιπεύω [] c. le suiv. Mus. 101.
Étym. indo-europ. *opi-h₃kw-, regarder ; de ὀπι-, v. *ὄπις 2, et *h₃ekw-, v. ὄπωπα.