ὀπισθοϐάτης

ὀπισθοϐατικός

ὀπισθόϐολος
ὀπισθοϐατικός, ή, όν [ᾰ] qui a l’habitude de monter par derrière, Clém. 223.
Étym. ὀπισθοϐάτης.