ὀπίζω

ὄπιθε

ὀπιθόμϐροτος
ὄπιθε [ῐ] Il. 16, 791 et ὄπιθεν, Eschl. Pers. 1001, poét. c. ὄπισθε et ὄπισθεν.
Étym. *ὄπις 2, -θεν.