ὄπιθε

ὀπιθόμϐροτος

Ὄπικες
ὀπιθό·μϐροτος, ος, ον [ῐ] qui survit aux mortels, Pd. P. 1, 92.
Étym. ὄπιθε, βροτός, p. *μϐροτός.