Ὀπτιλέτις

ὀπτίλος

ὀπτίων
ὀπτίλος, ω (ὁ) [ῐ] œil, mot laconien, Plut. Lyc. 11 ; Phintys (Stob. Fl. 74, 61).
Étym. ὄψομαι.