ὀρχηστρίς

ὀρχηστύς

ὀρχίδιον
ὀρχηστύς, ύος (ἡ) [ῡ nom. et acc.] danse, Il. 13, 731 ; Od. 1, 152 ; Eur. Cycl. 171 ; Luc. Tim. 55 ||
E Dat. contr. -υῖ, Od. 8, 253 ; 17, 605.
Étym. ὀρχέομαι.