Ὀρειϐάσιος

ὀρειϐατέω-ῶ

ὀρειϐάτης
ὀρειϐατέω-ῶ []
1 tr. traverser au milieu des montagnes, acc. DS. 5, 39 ||
2 intr. marcher dans les montagnes, Anth. 10, 11 ; Plut. Fab. 7, etc.
Étym. ὀρειϐάτης.