ὀρεσσιδρόμος

ὀρεσσίνομος

ὀρεσσιπάτος
ὀρεσσί·νομος, ος, ον [ῐ] c. ὀρεινόμος, Hés. Sc. 407 ; Nonn. Jo. 4, 59, etc.