ὀργίζω

ὀργίλος

ὀργιλότης
ὀργίλος, η, ον [ῐ] porté à la colère, irascible, Hpc. Epid. 1, 955 ; Xén. Eq. 9, 7 ; Plat. Rsp. 405c ; Arstt. Rhet. 2, 2, 4 ||
Cp. -ώτερος, Plut. M. 457b ; sup. -ώτατος, Plut. M. 457c.
Étym. ὀργή.