ὀργίζω
ὀργίλοςὀργίζω (ao.
ὤργισα [ῐ],
f. et pf. inus. ; pass. f. ὀργισθήσομαι,
ao. ὠργίσθην,
pf. ὤργισμαι)
mettre en colère, irriter, acc.
Ar. Vesp.
223 ; Xén.
Eq. 9, 2 ;
Plat. Phædr.
267c ||
Moy. (f. -ιοῦμαι) être fâché,
s’irriter : Soph. O.R. 339 ; τινι, Thc. 4, 128 ; Eur. Hel. 1645 ; Xén. Cyr. 2, 2, 1, etc. contre qqn ;
ὑπέρ τινος, Isocr. 201b ; περί τινος,
DL. 2, 39 ;
ἐπί τινος, Dém.
574, 3 ; ἐπί
τινι, Isocr. 230c ; διά τι, Xén. An. 1, 2, 26, à cause de
qqe ch. ||
E Fut. moy. au sens pass. ὀργιοῦμαι, Xén. An. 6, 1, 30.
Étym.
ὀργή.