ὀρνιθοθηράω-ῶ

ὀρνιθοθηρευτική

ὀρνιθοκάπηλος
ὀρνιθο·θηρευτική, ῆς (ἡ) (s. e. τέχνη) l’art de chasser aux oiseaux, Plat. Soph. 220b.
Étym. ὄρνις, θηρεύω.