Ὀρσιϐόη

ὀρσιγύναιξ

ὀρσίκτυπος
*ὀρσι·γύναιξ [ῐῠ] (seul. acc. ὀρσιγύναικα) qui excite ou agite les femmes, ép. de Bacchus, Poèt. (Plut. M. 607c, 671c).
Étym. ὄρνυμι, γυνή.