ὀρθοκάλαμος

ὀρθοκάρηνος

ὀρθόκαυλος
ὀρθο·κάρηνος, ος, ον [ᾰ] qui redresse la tête, Orph. H. 18, 8.
Étym. ὀ. κάρηνον.