ὀρθοκόρυδος

ὀρθόκραιρος

ὀρθόκρανος
ὀρθό·κραιρος, α, ον :
1 qui dresse la tête ou les cornes, Il. 8, 231 ; Od. 12, 348 ||
2 p. anal. à la proue ou à la poupe relevée, Il. 18, 3 ; 19, 344.
Étym. ὀ. κραῖρα.