ὀρθοφυέω-ῶ

ὀρθοφυής

ὀρθοφυΐα
ὀρθο·φυής ής, ές [ῠ] qui pousse droit, Th. H.P. 3, 8, 4, v. le préc.
Étym. ὀ. φύω.