ὀρθρινός

ὀρθριοκόκκυξ

ὄρθριος
ὀρθριο·κόκκυξ, υγος (ὁ, ἡ) qui chante dès le point du jour, Diph. (Com. fr. 4, 421).
Étym. ὄρθριος, κοκκύζω.