Ὀρτυγία

ὀρτύγιον

ὀρτυγοθήρας
ὀρτύγιον, ου (τὸ) [ῠ] petite caille, Eup. et Antiph. (Com. fr. 2, 512 ; 3, 4).
Étym. dim. d’ὄρτυξ.