ὀρτύγιον

ὀρτυγοθήρας

ὀρτυγοκοπέω-ῶ
ὀρτυγο·θήρας, ου (ὁ) [ῠ] chasseur de cailles, Plat. Euthyd. 290d.
Étym. ὄρτυξ, θηράω.